Jury III Ogólnopolskiego Konkursu Haiku „Wiśnie i Wierzby” 2019 w składzie: Agnieszka Żuławska-Umeda, Piotr Matywiecki i Krzysztof Kokot postanowiło przyznać następujące nagrody i wyróżnienia:
I nagroda: Azi Kuder
stary rybak
wygładza zmarszczki
letnia bryza
komentarz Krzysztofa Kokota:
Subtelne i urokliwe haiku, wyciszające w odbiorze. Oszczędnie uchwycony obrazek znad morza, odbieram również w kontekście przemijania i poszukiwania w życiu rzeczy najważniejszych.
II nagroda: Patrycja Romaniuk
tak spokojne
jej włosy na poduszce
wiosenna burza
komentarz Piotra Matywieckiego:
Najpiękniejsza jest w tym haiku dyskretna i wieloraka harmonia sprzeczności. Kobiece włosy na poduszce to obraz niezwykle intymny, wyciszony, domowy. Wiosenna burza to obraz gwałtowny, żywiołowy, obraz natury dziczejącej. A oba obrazy spotykają się w jednym „tu i teraz”, w chwili, z której wytryskuje haiku. A w tle jest mądrość samej mowy, która zna powiedzenie „burza włosów”. Jeśli je w lekturze przywołać, pojawia się sprzeczność spokoju włosów na poduszce i burzliwości owego powiedzenia. Cieszy mnie też, że wzrokowa obserwacja będąca u źródła tego haiku jest zarazem najzwyczajniejsza i zaskakująca. To trzecia harmonia sprzeczności, będąca zawsze zaletą prawdziwego haiku: musi być zaskakujące i dawać wrażenie naturalności.
III nagroda (ex-aequo): Maria Piasecka
kwitnące krzewy
chylę głowę raz po raz
w drodze do domu
komentarz Krzysztofa Kokota:
Dlaczego schylam głowę? Ambiwalentne haiku skłania do zastanowienia, czy to aby tylko o niesforne krzaki chodzi.
III nagroda (ex-aequo): Zuzanna Truchlewska
noc nad jeziorem
zanurzam się
w letnie niebo
komentarz Agnieszki Żuławskiej-Umedy:
Jako dobre haiku żywo przenika wyobraźnię i ciało – poprze realne doznanie. Pociąga i chcę tego samego. Budzi tęsknotę. Cała sytuacja jest blisko, na wyciągnięcie ręki.
Stawia mnie, mały punkt, wobec przestrzeni bez granic – nade mną i pode mną jest gwiaździste niebo. A ta letnia noc (ważne kigo, wiele mówiące w sztuce haiku) jest bardzo krótka – zaraz minie. Krótko też trwa jej odbicie w jeziorze, a jej czerń łagodzą smugi nikłego światła na horyzoncie. To niezwykły czas – tylko chwila.
Wchodzę do wody – ale zarazem do nieba. Płynę – nie tylko w ciepłą noc, ale w chłodnej, prawie letniej wodzie, w której zanurzamy się – i ta noc z niebem i ja.
Haikowy charakter tej strofy przejawia się także w tym, że do końca nie wiadomo, w co się zanurzam – może tylko w niebo?
Ważny jest też wybór słów – w różnych porach mogę być nad jeiorem. Ale teraz jest noc. Wydaje mi się, że wyrażenie „zanurzam się w letnie niebo”, w porównaniu z bardziej może zgodnym z gramatyką „zanurzam się w letnim niebie”, spowalnia tempo, daje czas, tak jakby Autor (Autorka raczej?) wchodziła krok po kroku w to niebo, czy do wody jeziora, pełnej gwiazd.
Szkoda tylko haikowego rytmu (tak ważnego dłuższego drugiego wersu, np. <nad jeziorem (5 ze spółgłoską na końcu) / noc – i zanurzam się (7 z myślnikiem) / w letnie niebo (4)>), ale rozumiem, że nie jest to wbrew regułom…
Wyróżnienia (równorzędne):
Ryszard Błaż
wyjrzało słońce
wróbel w kałuży spija
swoje odbicie
===
Małgorzata Formanowska
bezsenność
spacerujemy razem
ja i Wielki Pies
===
Anna Trybek
jesienna słota
zamknięty w szafie
zapach łąki
===
Ponadto jury zauważyło i postanowiło uhonorować umieszczeniem w werdykcie następujące haiku:
haiku zauważone:
Marta Chociłowska
urlop na działce
na kuchence wesoło
perkoczą twisty
===
Andrzej Dembończyk
mroźny ranek
bezdomny okrywa szalem
małego kota
===
Wiesław Karliński
jesienny wiatr
pędzi nad pustym sadem
chmura i wrona
===
Azi Kuder
pełnia
wynurza się z oceanu
pieśń wieloryba
===
Krzysztof Macha
kwitnienie wiśni
w jakim języku o tym
opowiesz?
===
Dorota Ocińska
choć raz dotknąć
kwiatu hibiskusa
za jej uchem
===
Teodora Maria Pikuła
łódka w szuwarach
przyczajone dwa cienie
mój oraz czapli
===
Irena Iris Szewczyk
pożegnanie
to oddala się to wraca
bocian na skraju
===
Zuzanna Tomaszewska
Motyka babci
Uciekają złodzieje
Z pola ziemniaków
====
Maria Tomczak
sianokosy
ze stogów wciąż rozbrzmiewa
muzyka
===
Natalia Włodarczyk
lipcowy wieczór
czerwieni się malina
na ustach starca
===
Trzecia już edycja Ogólnopolskiego Konkurs Haiku „Wiśnie i Wierzby” cieszyła sie – podobnie jak dwie poprzednie – dużą popularnością – 221 autorów nadesłało 585 utworów. I podobnie jak w latach ubiegłych nadesłano bardzo wiele miniatur nie spełniających wymogów konkursu, zawierających pojęcia abstrakcyjne albo wyszukane metafory. Wiele z nich można nazwać złotymi myślami lub fraszkami. Jednocześnie wiele nadesłanych haiku było na wysokim poziomie i jurorzy mogli nagrodzić cztery haiku, wyróżnić trzy oraz dodatkowo wymienić w werdykcie jako haiku zauważone aż jedenaście.
Dziękuję jurorom za pracę, gratuluję autorom nagrodzonych, wyróżnionych i zauważonych haiku i zapraszam do IV edycji konkursu w 2020 roku.
Robert Kania – Sekretarz Jury
Warszawa, 01.09.2019